சுபீக்ஷத்தை நோக்கிய ஒரு பயணம்

2012 ஆம் ஆண்டு எழுதியது

            சில மாதங்களாக உணவுப் பொருள்களின் விலை வெகுவாக உயர்ந்து விட்டது என்று புலம்பி வருகின்றனர் உண்ண மட்டும் தெரிந்தவர்கள். ஆனால் 5, 10, 20 ஆண்டுகளில் உணவுப் பொருட்களின் விலை ஏற்றம் மற்ற பொருட்களின் சராசரி விலை எற்றத்தை விட மிகக் குறைவாகவே உள்ளதை உணர முடியும். கடந்த 20 ஆண்டுகளாய் நமது அரசியல் வியாதிகள் நடத்திவரும் பொருளாதாரப் புரட்சி எனும் வெறியாட்டத்தால் கிராமீயப் பொருளாதாரம் இன்று சீர் குலைந்து, நிலை குலைந்து நிற்கிறது. இந்தக் கொள்கை மாற்றத்தின் தாக்கத்தால் கடந்த 20 ஆண்டுகளில் மூன்று லக்ஷத்திற்கும் மேற்பட்ட வேளாண்மக்கள் தற்கொலை செய்து கொண்டு மாண்டிருக்கின்றனர். 1991 ஆம் ஆண்டு நரசிம்ஹ ராவ் ஆட்சியில் மன்மோஹன் சிங்க் கொண்டு வந்த உலகமய, தனியார்மய, தாராளமயக் கொள்கைதான் இதற்கு முக்கிய காரணம். இந்தக் கொள்கையினால் 35 கோடி நடுத்தர வர்கத்தினரின் வருவாய் பெருகியுள்ளது என்று மார் தட்டிக் கொள்கிறார்கள். 3 லக்ஷம் வேளாண்மக்களை படுகொலை செய்து அவர்களின் உடல் மீது ஏரித்தான் 35 கோடி மக்கள் முன்னேற்றம் காண வேண்டுமா? இந்தக் கொள்கையினால் உள்ளவர்கள் அதிகம் உள்ளவர்கள் ஆனார்கள், இல்லாதவர்கள் ஒன்றும் இல்லாதவர்கள் ஆனார்கள். மொத்தத்தில் இன்று உலகில் அழிந்துவரும் இனங்களில் வேளாண் துறையினரும் அடங்குவர். பொருளாதார ஏற்ற தாழ்வு ஒரு பிளவாகி இப்போது ஒரு பெரிய அகழியாகிவிட்டது.  

    2007 ஆம் ஆண்டு வெளிவந்த ஒரு செய்தி – தீவிர வாதத்தினால் அந்த ஆண்டில் 350 பேர் இந்தியாவில் பலியானதாகக் கூறியது. ஆனால் விவசாயிகளோ ஆண்டுக்கு 17000 பேர் தற்கொலை செய்து கொண்டு மாண்டு வருகின்றனர். இது 1991 இல் இருந்து தொடர்ந்து நிகழ்ந்து வருகின்றது. ஆண்டுக்கு 350 பேரை கொல்லும் தீவிரவாதிகளை விட 17000 பேரை பலி வாங்கும் கொள்கையை உருவாக்கி செயல் படுத்தும் அரசியல் வியாதிகளைக் கண்டு தான் பயப்பட வேண்டி இருக்கிறது. இதில் காங்க்ரெஸானாலும் சரி பீஜேபியானாலும் சரி, எல்லாம் ஒரே மாதிரியான மக்கள் விரோதக் கொள்கையையே பின்பற்றுகின்றன. அவர்களில் பெயரைத்தவிர ஒன்றும் வேறுபாடு கிடையாது.

    விலை விவரத்தை பார்த்தால் உணவுப் பொருட்களின் விலை உயர்வு வேளாண் இடுபொருட்களின், மற்றும் செலவீனங்களின் விலை உயர்வை விட மிகக் குறைவாகவே உள்ளது விளங்கும். பொன்னி அரிசி 1994 இல் ரூ 12 விற்றது, 2008 இல் 23 தான் விற்றது. தற்போதுதான் 40 ஐ எட்ட முயன்று வருகின்றது. அரசே பணவீக்கம் 8 - 10% ஆக உள்ளதாகக் கூறி வருகின்றது. ஆனால் சராசரியாக பணவீக்கம் 10% திற்கு மேல் தான் உள்ளது. இந்த 18 ஆண்டுகளில் விலைவாசி 100 இலிருந்து 556 ஆக அதாவது 5.56 பங்காக உயர்ந்துள்ளது. ஆனால் அரிசி விலை 3.3 பங்காக மட்டும் உயர்ந்துள்ளது. மின் கட்டணம், டீசல் விலை, வண்டிக் கூலி, உர விலை, வேலை ஆட்கள் கூலி எல்லாம் பன்மடங்கு உயர்ந்துள்ளது. ஆனால் வேளாண் விளைபொருட்களின் விலை அவ்வளவாக உயரவில்லை. அரசு மற்றும் தனியார் அலுவலக ஊழியர்களின் ஊதியம் கூட பன்மடங்கு உயர்ந்துள்ளது. வேளாண்மை லாபகரமாக செயல் பட முடியவில்லை.

    வேளாண் பொருட்களின் உற்பத்தி விலையை விட நெல் போன்ற பொருட்களுக்கு குறைந்த பட்ச ஆதார விலை மிகக் குறைவாகவே உள்ளது. காய்கறிகளுக்கோ சில சமயம் கிலோவுக்கு ரூ 1 – 2 க்கு விற்க வேண்டிய நிலை வேளாண்மக்களுக்கு. அவற்றை பரித்தெடுக்கும் செலவு கூட கிடைப்பதில்லை. இப்படி இருக்க இடைத் தரகர்கள், வியாபாரிகள் எந்த நிலையிலும் கொள்ளை லாபம் ஈட்டு வருகின்றனர். பஞ்சமோ, அதிக விளைச்சலோ, லாபம் எல்லாம் வியாபாரிக்கு, வேளாண்மக்களுக்கு நஷ்டம் மட்டும். வேளாண்மையை பேரழிவிலிருந்து காப்பாற்ற வேளாண் பொருட்களுக்கு நியாயமான கட்டுபடியாகும் விலை Fair Remunerative Price – FRP – வழங்க வேண்டும். உலகில் வேறெந்தத் தொழிலும் அவர்தம் உற்பத்திப் பொருளை MSP – க்கு விற்பதில்லை. வேளாண்மைக்கு மட்டும் ஏன் இந்த சாபம்?

    வேளாண் பொருட்களுக்கு நியாயமான விலை கிடைத்தால் வேளாண் பெருமக்கள் சில ஆண்டுகளில் கடன் சுமையிலிருந்து மீண்டு பின் நல்ல வருமானம் பெறத் தொடங்குவர். அவர்கள் வேளாண்மையை இன்னும் செம்மைப் படுத்தியும், விரிவு படுத்தியும் செய்வதுடன், வேளாண் சார்ந்த தொழில்களிலும் முனைவார்கள். இதனால் கிராமப் புரங்களில் வேலை வாய்ப்பு பன்மடங்கு பெருகும், உணவு உற்பத்தி பெருகும், கிராமீயப் பொருளாதாரம் வெகுவாக சீரடையும். இதன் விளைவாக ஆலைப் பொருட்களுக்கும் தேவை – மார்கெட் – வெகுவாகப் பெருகும். ஆலை உற்பத்தி பன்மடங்கு பெருகி, வேலை வாய்ப்பு பெருகும். நாட்டின் பொருளாதாரம் வெகுவாக வளர்ச்சி அடைவதுடன் கிராமப்புர வேலை வாய்ப்பு உறுதித் திட்டம், ரேஷன் கடைகள் போன்றவை அவசியமற்றுப் போய்விடும். எல்லாரும் எல்லாமும் பெரும் காலம் வந்தால் இட ஒதுக்கீடு போன்ற பிரச்சினைகள் காணாமல் போய்விடும். கிராமப் புர வளர்ச்சியினால் அவர்களாகவே தேவையான சாலை, குடி நீர், கழிவு நீர் வடிகால், கல்வி, மருத்துவ வசதி என்று எல்லா தேவைகளையும் கேட்டுப் பெறமுடியும். அதாவது சுபீக்ஷம் அடைந்து நிலை பெற முடியும். ஆனால் உற்பத்தி பெருக அதற்கு வேண்டிய தண்ணீர், மற்றும் இடு பொருட்கள் அதிகமாகத் தேவைப் படுமே என்று சந்தேகம் எழும். ரசாயன உரம் மற்றும் பூச்சி கொல்லிகளினால் லாபத்தை விட பெரிழப்பு உண்டாவதை உணர்ந்து வேளாண் மக்கள் அவற்றை தவிர்க ஆரம்பித்து விட்டனர். தொழு உரம், மண்புழு உரம் போன்றவற்றுக்கு வெளியிலிருந்து இடுபொருட்கள் தேவையில்லை அல்லது மிகக்குறைவு. வேளாண்மை அதிகரிக்க இவற்றின் இடுபொருட்களும் தானாகவே அதிகரிக்கும். நீரையும் சிக்கனமாக உபயோகிக்க வேளாண்மக்கள் கற்று வருகிறார்கள். இதனால் வேளாண் உற்பத்தியை பெருக்க இடர் ஏதுமில்லை.

    வேளாண்மையின் லாபமின்மைக்கு காரணமென்ன என்று ஆராய்வோம். ஆலைகளில் உற்பத்தியாகும் பொருட்களுக்கு அவற்றிர்க்கு உபயோகிக்கும் இடுபொருட்கள், செய்கூலி, சேதாரம், காவல் செலவு, இருப்பு வைத்திருக்கும் செலவு, விற்பனைச் செலவு, போக்குவரத்தில் விரயம், விற்பனைக்குப் பின் சேவை, உத்திரவாத செலவு, [Raw material cost, labour, rejections and wastages, security expenses, inventory cost, loss in transit, after sales service, warrantee cost] என்று பல நேரடி மற்றும் மறைமுக செலவுகள் கணக்கிடப் பட்டு அதன் மேல் வேண்டிய லாபத்தை சேர்த்து விற்பனை விலை நிர்ணயம் செய்யப் படுகிறது. அதில் நிர்வாக மேலாளரிலிருந்து சுத்தம் செய்யும் பணியாளர் வரை எல்லோருக்கான ஊதியம் மற்றும் இதர செலவுகள் அடங்கும். இதனால் ஆலைப் பொருட்கள் நஷ்ட விலைக்கு விற்கப் படுவதே இல்லை.

    ஆனால் வேளாண்மையிலோ உழவன் கணக்கு பார்க்கக்கூடாது என்றெல்லாம் தம் தலையில் தாமே மண்ணை அள்ளிப் போட்டுக் கொண்டு உற்பத்திப் பொருளை உள்மதிப்பு தெரியாமலே கட்டுப் படியாகாத நஷ்ட விலைக்கு விற்று வருகின்றனர். விளை நிலத்தின் மதிப்பு – வாடகை அல்லது குத்தகை செலவு – அது அவர் சொந்த நிலமானாலும், முதலீட்டின் மேல் வட்டி, நில உரிமையாளர் அல்லது குத்தகைதாரர் மற்றும் அவர் குடும்பத்தினர் செய்யும் வேலைக்கு கூலி, அதாவது தோட்ட வேலை, அறுவடை, பதப்படுத்துதல், பாக்கிங்க் செய்தல், சந்தைக்குக் கொண்டு செல்லுதல், விற்பனைச் செலவு, பயிறை ஆடு, மாடு, மற்றும் மனிதர்களிடமிருந்து காவல் செய்வது போன்ற அனைத்து வேலைக்கும் செலவிடும் நேரதிற்க்கான கூலி, சொந்த மாட்டை உழவுக்கு பயன்படுத்தும் மதிப்பு, குறைந்த பட்சம் அவற்றை பராமரிக்கும் செலவு, பண்ணைக் கழிவிலிருந்து தயாரிக்கும் எருவின் மதிப்பு, மண்புழு, பூச்சி விரட்டியின் மதிப்பு, நீரேற்றுச் செலவு, வரி முதலியன எந்தக் கணக்கிலும் வருவதில்லை. அவர்கள் நேரடிச் செலவாக, வாங்கும் விதை, உரம், பூச்சி கொல்லி, வெளி ஆட்கள் கூலியை மட்டும் கணக்கிட்டு ஒரு ஏக்கர் நெல் பயிரிட ரூ 3000 போல் தான் செலவாகிறது என்று எண்ணுகிறார்கள். நெல் விற்று ரூ 3500 வந்தாலும் லாபம் என்று கருதுகிறார்கள். தவிர எல்லா பயிரும் நல்ல விளைச்சலை கொடுப்பதில்லை. நேரம் கெட்ட மழை, வெள்ளம், வரட்சி, புயல், பூச்சி தாக்கம், வேண்டிய தருணத்தில் இடு பொருள், வேலை ஆட்கள் கிடையாமை, என்று பல காரணங்களினால் நல்ல மகசூல் எப்போதும் கிடைப்பதில்லை. அபரிமித மகசூல் காணும்போதும் விலை வீழ்ச்சி அடைந்து விவசாயியின் வாழ்வில் சூழ்ச்சி செய்துவிடுகிறது.

    வேளான் தொழிலாளிக்கு கூட இப்போது ஓரளவு நல்ல கூலி கிடைத்துவிடுகிறது. ஆனால் ஆலைத் தொழிலாளி போல் ஆண்டுக்கு 250 நாள் வேலை கிடைப்பதில்லை என்பதுதான் அவர்கள் பிரச்னை. ஆனால் சிறு வேளாண்மையினர் அவர்கள் சொந்த நிலத்தில் செய்யும் வேலைக்கான கூலி கூட நிலைப்பதில்லை. சொந்த நிலத்தில் செய்வதை விட மாற்றார் நிலத்தில் போய் வேலை செய்வதே மேல் என்று எண்ண வேண்டிய அவல நிலை.

    இந்நிலையில் தன் உற்பத்தியை சந்தைக்குக் கொண்டு செல்லும் வேளாண்மக்களுக்குக் கிடைக்கும் விலை உற்பத்திச் செலவை விட மிகக் குறைவாகவே உள்ளது. அவர்கள் விளைபொருட்களை ஆண்டாண்டாய் நஷ்டத்தில் விற்று கடன் சுமை அதிகரித்து, கடைசியில் உயிரை மாய்த்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப் படுகிறார்கள். இதற்கிடையில் BT மற்றும் GM பயிர்கள் – மரபணு  மாற்றப்பயிர்கள் – அறிமுகப் படுத்தியதன் விளைவாக அவர்கள் படும் அவதிக்கு கேட்கவே வேண்டாம். ஆக வேளாண்மை ஒரு புதை குழியாகி விட்டது. இந்த வேளாண்மக்களின் படுகொலையில் வேளாண் பொருட்களை மிகக்குறைந்த விலையில் வாங்கி உண்ணும் மற்ற மக்களும் குற்றவாளிகளாகவே கருதப்பட வேண்டும்.

    இயற்கை வேளாண்மைக்கு மாறுவதால் நேரடி செலவு குறையும், உற்பத்தி பெருகி நஷ்டம் குறையும். ஆனால் அப்படி செய்தும் வரவு செலவு கணக்கு பார்த்தால் நஷ்டமாகவே முடியும்.

    வேளாண்மையின் கதி இப்படியிருக்க, எப்படி இருக்கவேண்டும் என்பதற்கு ஒரு நல்ல உதாரணம் பால் உற்பத்தி. நாம் சுதந்திரம் அடையும் போது பால் பொருட்களை இறக்குமதி செய்ய வேண்டிய நிலை இருந்தது. ஆனால் இன்று உலகிலேயே பால் உற்பத்தியில் முதலிடத்தில் உள்ளோம். இது எப்படி சாத்தியமானது. தனியார் தொழிலாக நிறுவன வடிவில்லாத தொழில் (unorganized sector) ஆக இருந்த பால் உற்பத்தியை நிறுவன (organized sector) வடிவில் கொண்டு வந்ததால் தான். குஜராத்தில் அமுல் பால் பண்ணையில் முதலில் செய்த முயற்ச்சி, பின்பு NDDB மூலம்  எல்லா மாநிலங்களிலும் செய்து கண்ட வெற்றிதான் அது. இதில் ஆவின்னும் அடங்கும். இந்த பால் உற்பத்தி மற்றும் விற்பனை கூட்டுறவு சங்கங்கள் உற்பத்தியாளர்களை உறுப்பினர்களாகக் கொண்டு, அவர்களுக்கு நல்ல கறவைகள் மாடுகள் வழங்கி, பராமரிக்கக் கற்றுத் தந்து, கடனுதவி அளித்து, உற்பத்தியாகும் பாலை அவர்களே நல்ல கட்டுப்படியாகும் விலைக்கு கொள் முதல் செய்து, பதப்படுத்தி, பாக்கெட் செய்து, நேரடி விற்பனை செய்து வருவதால் இன்று தனியார் பண்ணைகளை விட குறைந்த விலையில் பாலை விற்றும், உற்பத்தியாளர்களுக்கும் நல்ல கணிசமான விலை கிடைக்க வழிசெய்திருக்கிறது.

    இதுபோல் வேளாண் பொருட்களுக்கும் கூட்டுறவு சங்கம் அமைத்து, அவர்களை உறுப்பினராக்கி, வேண்டிய விதை, உரம், பூச்சி விரட்டி, கருவிகள், கடனுதவி, அறிவுறை வழங்கியும், பயிரை காப்பீடு செய்தும், உற்பத்திப் பொருளை நல்ல நியாயமான கட்டுப் படியாகும் விலை – FRP – ஏற்படுத்தி அளித்து, கொள்முதல் செய்து, பதப்படுத்தி, நேரடி விற்பனைக் கூடங்கள் அமைத்து, விற்பனை செய்தால், ஒரு வேளாண் புரட்சியே நடந்தேரும். தற்போது அரசாங்கத்தின் வேளாண் துறை மற்றும் FCI செய்துவரும் பணிகளை கூட்டுறவு சங்கங்கள் மேற்கொண்டால் பால் உற்பத்தியில் நிகழ்ந்த புரட்சி வேளாண்மையிலும் நிகழ்வது திண்ணம்.

    இப்படி செய்தால் தனியார் துறையிலுள்ள வேளாண் பொருள் வியாபாரம் முற்றிலும் சங்கத்தின் கட்டுப்பாட்டில் வரும். இப்புரட்சியினால் ஆரம்பத்தில் உணவுப் பொருட்களின் விலை வெகுவாக உயரும். இதன் தொடர்சியாக வேளாண் மற்றும் அனைத்து தொழிலாளர்களின் ஊதியமும் உயர்த்தப் பட வேண்டிவரும். மீண்டும் பொருட்களின் விலை உயரும். ஆனால் சிறிது காலத்தில் வேளாண் பொருட்களுக்கும் மற்ற பொருட்களுக்கும் ஒப்பிட்ட ஈட்டு விலை – price parity – ஏற்பட்டு சமுதாய நியாயம் – social justice –  ஏற்பட்டு நிலைக்கும். தற்போது இந்த ஒப்பிட்ட ஈட்டு விலை இல்லாததுதான் முக்கியமான பிரச்சினை. இந்த ஒப்பிட்ட ஈட்டு விலை ஏற்படுவதால் வேளாண் மக்கள் தற்கொலை செய்து கொண்டு மாள்வது தடுக்கப் படுவது மட்டுமின்றி கிராமங்களிலிருந்து நகரங்களுக்கு குடிபெயர்தலும் குறைந்து போவதுடன் நகரங்களிலிருந்து கிராமங்களுக்கு குடியேர ஆரம்பித்துவிடுவர்.

    மத்திய அரசு நாட்டின் உற்பத்திக் குறியீட்டு வளர்ச்சி [growth in GDP] யில் வேளான்மையின் பங்கு 1.5 சதவிகிதமே ஆனாலும், மொத்த வளர்ச்சி 9 சதவிகிதமாக இருப்பதாக கூறியது. மற்றும் உற்பத்திக் குறியீட்டில் [GDP] வேளாண்மையின் பங்கு 17 சதவிகிதமே ஆயினும் சேவைதுறையின் [service sector] பங்கு 55 சதவிகிதம் என்றும் கூறியது. வேளாண் பொருட்களுக்கு மேலே கூறியது போல் நியாயமான மதிப்பு அளிக்கப் பட்டால் மற்றும் டாலரின் மதிப்பு ரூ 50 - 55 என்று கொள்ளாமல் அதன் வாங்கும் திறனாகிய [purchasing power parity – PPP – of] ரூ 10 மட்டும் என்று கொண்டால் மேற்கூறிய புள்ளி விவரங்கள் தலை கீழாக மாறிவிடும். இதை உணர்ந்தால் ஆட்சியாளர்கள் 1991 ல் செய்த பொருளாதாரப் படுகொலையை சீர் செய்ய முற்படுவர்.

    வேளாண்மையைத் தவிர கிராமப்புறங்களில் செய்யப்பட்டு வரும், சுள்ளி சேர்த்து எரிபொருளாக உபயோகிப்பது, வைக்கோல், இயற்கை எரு, பாசன நீர் போன்றவை எந்தக் கணக்கிலும் வருவதாகத் தெரியவில்லை. நாட்டின் பொருளாதாரமே மகசூலை பெறிதும் சார்ந்துள்ளது. பருவமழை பொய்த்தால் பொருளாதாரம் தொய்வடைகிறது, அரசியலில் பெரிய மாற்றங்கள் ஏற்படுகின்றது, ஆட்சியே கவிழ்கிறது. இவை போதாதா வேளாண்மையின் முகியத்துவம் அதற்கு அளிக்கப்படும் மதிப்பைவிட மிக அதிகம் என்று உணர.

    இன்றும் 70 சதவிகிதம் மக்கள் வேளாண்மையை நம்பி கிராமங்களில் தான் வசித்து வருகின்றனர். இவர்கள் வாக்கு இல்லாமல் எந்த கட்சியும் ஆட்சி அமைத்து விட முடியாது. ஆனால் ஆட்சியாளர்களோ வேளாண் பெருமக்களுக்கு எந்த மதிப்பும் அளிக்காமல் செயல் பட்டு வருகின்றனர். நாட்டில் ‘நகர்புர இந்தியா, நாட்டுபுர பாரதம் என்று இரு பிரிவாக உள்ளது. இந்தியா வளர்ந்து வருகின்றது, பாரதம் தேய்ந்து வருகின்றது’ என்று ஆட்சியாளர்களே ஒப்புக் கொள்கிறார்கள். கிராமங்களின் மதிப்பை உணராத அரசியல் கட்சிகளுக்கு கிராமவாசிகள் ஏன் வாக்களிக்க வேண்டும் என்பது ஒரு புதிராகவே இருக்கிறது. அவர்களாகவே அவர்களுக்குளேயே நல்ல வேட்பாளர்களை தேர்ந்தெடுத்து கிராம மன்றம், பஞ்சாயத்து, சட்டமன்றம் மற்றும் நாடாளு மன்றத்திற்கு அனுப்பினால் கிராமப்புர பாரதத்தை அவர்களாகவே வழி நடத்திக் கொள்ள முடியும்.

    அவ்வளவு ஏன்? மேற்கூறிய படி கூட்டுறவு வேளாண் உற்பத்தி மற்றும் விற்பனை சங்கங்களை ஏற்படுத்தினால் ஒரு பெரிய வேளாண் புரட்சியே மலர்ந்து கிராமப் புரங்களில் மட்டும் இன்றி நகரங்களிலிலும் வசதிகள் பெருகி சுபீக்ஷம் அடைந்து நிலைபெரும். பொருளாதார நிலை உயர்வும், வளர்ச்சி பரவலாக ஏற்படுவதாலும், குற்றங்கள் குறையும் – தீவிர வாதம் உள்பட.

    இதை செய்ய நாம் அரசாங்கத்தையோ, அரசியல் வாதிகளையோ, ஏன் வானத்திலிருந்து ஒருவர் குதித்து வந்து செய்வார் என்றோ எதிர்பார்த்துக் காத்திருக்க வேண்டியதில்லை. இது நம் வேளாண் மக்களே செய்யக் கூடிய ஒரு புரட்சி. 

கே. ராஜ ராஜன்.

காந்தீய சமுதாய மேம்பாட்டு முனைப்பு.

கை பேசி – 94441 60839,     மின் அஞ்சல் letsbelldcat@gmail.com,      Blog ID: prithvi-mithra.blogspot.in

People’s Committee’s Manifesto for 2019 Lok Sabha Elections

The Nation is plagued by all round corruption. Unless and until this is addressed, people will continue to be at the receiving end and effective delivery of welfare governance will remain a dream. 

People’s Committees will work to establish Corruption Free Governance, with transparent people friendly administration.

Towards this we will take every possible action to ensure establishment of effective Ombudsman at Central and State levels, Revisiting the Lokpal and Lok Ayuktha bills and making it effective with necessary powers to prosecute any public servant from PM to the last rung government employee, with mechanism for quick disposal of cases - separate courts for cases against politicians and high officials, conducting hearing on a day to day basis without vacations and settling cases within reasonable time frame.

Revisit appointment of Vigilance commission and Information commission officials – post honest persons with due credentials to ensure effective delivery. 

Ensure autonomy to Police force so as to obviate/ minimize interference from the executive. Police force will be reoriented to be a friendly force rather than vindictive.

Law and justice

Justice delayed is justice denied

People Committee will work to establish mechanism for the disposal of all court cases within reasonable time frame, hearing on a day to day basis without court vacation, thus delivering justice effectively. A massive push to clear long pending cases will be launched.   

Prohibition

The nation is crippled by free availability of liquor and narcotics. We will do everything possible to clamp total prohibition of liquor brewing and sale, as well as effectively eliminate the menace of narcotics. Productive labour and work energy thus released will be channelized for nation building activities. Policies will be reoriented towards employment generation to ensure absorbing those drunken man hours thus liberated. Free de addiction treatment will be made available for the needy.    

Sustainable Development

All projects – public as well as private ones – Roads, bridges, rail, dams, factories to research institutions – will be scrutinized to ensure sustainability and reworked with social goals as against profit motive for a few. Environmental considerations will not be brushed under the carpet for the sake of some individual’s profit. To ensure fairness for the stake holders, project affected and beneficiaries, due public hearings will be conducted without letting it be an eye wash.

Grams Sabha institutions will be empowered to function as ‘people’s committees’ for effective communication between people and government. ‘People’s Committees’ will be established at various levels and utilized for public consultations and convincing where required for the actions of the government.

Economic policy

Economic policy including industrial, agricultural, and trade policies will be reoriented focusing on wider distribution of wealth and facilities, rather than focusing on maximizing profit for a few individuals. Towards this the policies post introduction of LPG regime in 1991/92, will be replaced by the Democratic Socialism model of Nehruvian era, with planned development and governmental/social controls to ensure wiping every tier from every eye. Public sector, private sector, joint sector will be utilized judiciously to maximize welfare of the people. Manufacture of essentials will be prioritized as against non essential, luxury goods. Protective policies will be limited to small, micro sector and self help groups. 

Farm sector

Farming is still the major employer in the country. Farming has been rendered a quagmire (quick sand) since the introduction of LPG regime. Farming will be restored to its due and original – pre LPG - glory

 All farm produce will be awarded ‘Fair Remunerative Price’ – FRP - based on a proper evaluation of the cost of cultivation on the basis of costing methods adopted for Industrial products. Contract charges – kuththagai – as well as, all the labour put in by the family of the owner/ contract farmer will be factored in and the cultivation cost computed for the average yield over a period – say 10 years – and not for the highest yield. This will help the farmers come out of the debt trap soon and invest the surplus in increasing area of cultivation, adopt more scientific cultivation and subsequently acquire consumer goods, build more space in residences etc. resulting in explosive growth of demand for industrial products as well as employment opportunity.

Farming will be freed from the clutches of the middle men. Farmers’ cooperatives and federations will be established on the lines of NDDB, Avin, Nandhini, Milma ---. The federation will take over procurement, storage, processing – milling, oil extraction etc. – value addition, re packing and supplying through its own outlets – like for milk.

Irrigation facilities will be enhanced by interlinking of rivers where ever feasible and desirable, building of micro dams, check dams, gates etc. desilting on a regular basis involving public participation thro’ gram sabhas.

Multi cropping and crop rotation among farmers of each village to ensure minimizing loss, improve availability of all produce in each sub area, minimize transport cost etc.

Employment

The above policies on Industry, economics and agriculture will by themselves ensure large scale job creation. In addition every developmental action will be focusing on job creation. Skill enhancement training will be provided to all needy at reasonable cost.

Right to services, food, education

All these laws already passed will be implemented with an eye on fair distribution of wealth and availability of services.

Safety of women and children

The severe erosion of moral standards in the society driven mainly by cinema and fanned by private television channels have resulted in highly unsafe conditions for not only women and children, but even for men and animals. Murders and inflicting grievous injuries have become common place. Strict social audit – censorship – of not only cinema, even TV programs will be organized with proven defenders as members. Guidelines to ensure decency and morality in cinema/ TVprograms will be issued, recent past programs audited, warnings issued and the action taken on habitual violators. Moral education will be restored to its past glory in schools. No amount of CC TV cameras is going to ensure safety. Only re moralizing can help.  

Gender sensitivity will be improved by sex education and promoting celebrations like ‘Raksha bandan’. Education will be reoriented to ‘man making’ and not ‘money making’ as at present.

Education     

Privatization – commercialization – of education has resulted in degradation of the quality of education in as much as morality, other social values are concerned. Education for all at affordable cost will be ensured by opening new government aided schools and colleges. Skill development and Man making education will be the goal. The culture of commercial education will be reversed. 

Health

Commercialization of health care has resulted in grave danger to the citizens apart from the fleecing they are subjected to. Many more government hospitals will be opened down to Thaluk level, to provide health care at reasonable and affordable cost. The culture of commercial medicine will be reversed.

Urbanization 

Severe concentration of population at existing cities is posing major problems in providing motor able roads, piped water supply, sewerage, power supply etc. as well as causing heavy pollution. Urbanization will be dispersed by halting further developments in existing cities and encouraging satellite towns, other towns to be developed. Floor space index will be restricted to ensure limiting population density. Health care and educational institutions will be developed at the new centers of development to ensure dispersal of population. Planned development will be restored.  

Night shelters with reasonable facilities will be built in urban areas for the homeless. Public conveniences will be built at many places like parks, near temples, markets etc. on pay and use basis and maintained well.     

Housing

Again large scale commercialization of housing has rendered housing unaffordable for large sections of the society. Large scale affordable housing projects for low income groups, on ownership as well on rental/ installment basis will be taken up.

In areas frequently affected by natural calamities, pucca concrete houses will be provided at heavily subsidized rates.

Roads and transport

Roads will be inspected and repaired to make them motor able on a regular basis. Any developmental work requiring road cuts will be clubbed and taken in short stretches wise, completed on war footing and traffic restored quickly.

Public transport will be improved to make people prefer them to private transport. Thus limiting pollution, traffic snarls and accidents. Cost effective methods like ‘Bus Rapid Transit System’ will be resorted to, instead of white elephants like ‘rail rapid transit’ and ‘Metro rail’.

De polluting rivers systems

Discharge of sewerage and industrial effluents in to rivers like Coovam, Buckingham as at Chennai, Noyyal as in Tamil nadu, will be stopped by diverting the sewerage and effluents through exclusive drainage and the rivers, canals desilted, tile lined in city areas and used for water transport, tourism, eco parks etc. It will also improve recharge of ground water.

Religious tolerance, communal amity

Religious and caste amity will be ensured by the government – ministers, members of councils, officials - not  participating in any religious functions, strict action against any one violating the religious sentiments of others, Conducting inter religious/caste meetings to foster amity.

Political parties in particular and associations, commercial organizations and even educational institutions and trusts will not be allowed to retain communal, caste indicators in their names.

People will be encouraged to declare themselves above caste/community, as secular in demographic enumerations. Avenues to incentivise/encourage this will be explored.  

Free bees  

The free bee culture fanned by the greed of the political parties to garner votes has rendered the poor to always look for alms. They have to be freed from this decease. While every attempt will be made to make them realize that they should earn their lively hood, buy their comforts, every effort to make the people get employed and earn decent living will be made. Freebees as well as subsidized supplies will be withdrawn gradually in parallel to providing employment opportunities. 

Subsidies and reservations

All subsidies and reservations will be revisited to make them targeted to bring the disadvantaged out of the rut and lead to an egalitarian society in the near future.

Foreign Relationship

Good relationship is key to peace in the international arena. We will extend an olive leaf to our neighboring countries as well as every other country in the world.

Democracies have no reasons to exist as individual nations. We will forge a union of all democratic nations of the world. We will give first priority to trading and extending help during calamities to these countries.

Dependence on dollar as common currency has lead to a huge trade imbalance. Dollar is priced several times its inherent value. PPP value of a dollar is about Rs 17/- while the exchange rate is about Rs 70/-. We will get in to bilateral trade with other than the leading nations, on PPP value as exchange rate. This not only bring down dependence on dollar, bring down the value of dollar, but result in direct benefits like control on inflation rate, reduction of threat of wars etc.   

In all People’s Committees will work to establish a society beyond caste, communal, linguistic, racial intolerance and lead the society to become egalitarian and achieve subeeksha for all.        

A New Year Gift to all Indians

Dated 31.12.2018

K. Raja Rajan   

(A technologist by qualification, farmer by option and a Gandhian by conviction)

President – Gandhian Initiative for Social Transformation - Chennai

Ph: 94441 60839,            Email: letsbelldcat@gmail.com, 

Face book: Raja Rajan K,          Blog: prithvi-mithra.blogspot.in

‘When people rise, even empires fall’

‘When people rise, even empires fall’

      We have achieved the objective of creating awareness on issues of public interest, significantly, thanks to our relentless work in the past 25 years – past decade in particular.

      There is a palpable change. People are expressing their disenchantment with the political forces and administration, by demolishing liquor outlets, taking up desilting of water bodies themselves, protesting nuclear power plants and other hazardous projects, rushing to the rescue and rehabilitation work during natural calamities, passing strictures against the anti people laws and programs/ projects of the governments in gram sabhas.

      Having achieved the first step in empowerment, it’s time to make the voice of the people heard in governing bodies. People are willing to take up political responsibilities now. If not lead properly many of the activists will only turn in to new ‘Goliaths’. They will continue the current political trend only with a set of new players in it. Further, we have to ensure that the new found mass uprising does not slip in to the hands of divisive and fringe elements.

      The political system operating ‘top down’ is wrought with danger of authoritarianism. Hence, we have to ensure participation of a large number of people in the process of governance, thus channelize the energies in to transformative action.

      We cannot expect the powers that be to enact laws to control themselves, to upset their own apple cart and play ‘Basmasuras’ to efface themselves out. The nominees of these self-centered and self aggrandizer leaders can and will only represent them in their loot and atrocities. To represent the people in the governing bodies, only the people should select and nominate their own candidates.

      Theorizing corruption, mal administration, analyzing the election results, process, demanding action on culprits and demanding changes in laws are not leading us anywhere, anymore. The current level of awareness among the public in general is due only to these actions. They are necessary actions, but not sufficient ones.

      We have tried nominating honest candidates. But they were either self nominated or nominated by very small groups. The people have not been able to identify with/ own these candidates. They have resorted to choose the ‘known devil as against the un known angel’.

      Instead of asking people to vote for us – our nominees – activists group’s, small honest parities’ nominees – if alone we tell them to select their own candidates, they will own these candidates and ensure victory. Anyway they are likely to choose only some socially active ones. If we are the ones, let us take it as a ‘call of duty' and deliver. If not, we can still continue our selfless service. We have anyway not ventured in to politics to play politics ourselves, but only to rein in, reform, revitalize, reinvent, re calibrate, reinforce, rejuvenate, reinvigorate, politics.

      We have to establish ‘people’s committees’ at different levels and facilitate them to ‘search, select, nominate and elect’ their own candidates. ‘Peoples committees’ should be formed at street level – for 150 to 250 voters residing in 50 to 75 homes – and select a representative – basically an honest person, not member of any entrenched political party, not drunkard and willing to lend his hands for common causes. The reps of 10 street committees will form the ‘area committee’ – representing 1,500 to 2,500 voters. A ‘large area committee’ of, ten area committee reps – 15,000 to 25,000 voters - a ‘state assembly constituency committee’ – 150,000 to 250,000 voters and finally a ‘Loksabha constituency committee’ – 15 lac voters – should be formed similarly. Where ever possible the size of the committees to be matched to the assembly constituency, local body wards. Consulting up and down, the people’s candidates for the 3 levels of governance should be selected unanimously.     

      The thinking that we need reforms in the constitution and RPA for establishing good government is topsy-turvy. Only when we have a good government, we will be able to enact such reforms. To establish this method, no change is needed in any law. When we achieve this, many of the changes contemplated now will become redundant and whatever is still required can be brought about easily.     

      It has already started happening in many places. Our duty now is only to ensure that these do not remain exceptions, but become a rule. People are very enthusiastic, when they realize they can play a part in selecting their own candidates. The feeling of ownership will definitely lead to salvation.

     Activists groups, service groups and NGOs, with their wide base of cadres, can give a massive push to this movement and take the message to the nearly 95 crore voters, before the next Lok sabha elections, hopefully in 2019. Many state assemblies and local bodies are slated to go to polls in the near future.

      The political situation is so grave that we cannot experiment at ‘a few places’ before launching full scale. This country cannot afford to wait for another five years for us to gather ourselves. The current political situation is akin to blood cancer. No pain killer or balm will do. Total blood transfusion is the only way out.

      Irrespective of the results of elections, these committees can start working for the development of their wards/ constituencies. They can represent the people in meeting the authorities and getting the problems attended to. The system can be formalized by registering these committees as ‘People’s welfare committees’ for authority and accountability. This network will create a shadow government that the officially elected government will ignore only at its own peril. Facility to recall members and referendum on major programs are built in, in this method.

      It’s time for a large gathering of sociopolitical activists, social workers and NGOs to deliberate and launch this with a big bang. We must form a ‘marg dharshak mandal’ of senior eminent citizens and well wishers to ensure acceptability from the cadres and leaders of sub groups.

      And if alone we have a responsible, responsive and respectable government, we would not have to come to the streets on a daily basis.

      After all “When people rise, even empires fall” and “Politicians are not invincible”.

K. Raja Rajan   

(A technologist by qualification, farmer by option and a Gandhian by conviction)

President – Gandhian Initiative for Social Transformation - Chennai

Ph: 94441 60839,  Email: letsbelldcat@gmail.com, 

Face book: Raja Rajan K,   Blog: prithvi-mithra.blogspot.in

‘மக்கள் எழிச்சியுற்றால், சாம்ராஜ்யங்கள் வீழ்ச்சியுறும்’

‘மக்கள் எழிச்சியுற்றால், சாம்ராஜ்யங்கள் வீழ்ச்சியுறும்’

    கடந்த 25 - குறிப்பாக 10 - ஆண்டுகளாக, சமூகஅரசியல் ஆர்வலர்கள் செய்துவரும் தீவிர மற்றும் இடைவிடா முயற்சியினால் மக்களிடம் விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவதில் குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியை அடைந்துள்ளோம். மக்கள், மதுக்கடைகளை தகர்த்தெறிவதிலும், நீர் நிலைகள், நீர்வழிகளை தாமே முன்வந்து தூர்வாரி, சீர்செய்வதிலும், இயற்கைப் பேரிடர்களின் போது, மீட்பு, மீளமைப்புப் பணிகளில் ஈடுபடுவதிலும், அரசியலாரிடமும், அதிகாரிகளிடமும் தாங்கள் நம்பிக்கை இழந்து விட்டதை வெளிப்படுத்தி வருகின்றனர்.     

    மக்கள் ஆட்சியதிகாரம் பெருவதில் அடுத்த கட்டமாக, மக்கள் குரல் ஆட்சிமன்றங்களில் ஒலிக்கச் செய்ய வேண்டியுள்ளது. மக்கள் இப்போது ஆட்சிப் பொருப்புக்களை ஏற்கத் தயாராகி விட்டனர். ஆயினும் சரியான வழிகாட்டுதல் இல்லாவிடின் புதிய ஆர்வலர்களில் பலர், புதிய அரக்கர்களாக, அராஜகக்காரர்களாக, அவதாரமெடுத்து தற்போதைய ஊழல், அராஜக கலாசாரத்தையே தொடர்வது உருதி. தவிர இந்த மக்களின் எழுச்சி திசை மாறி, சமூகப் பிளவு சக்திகள் மற்றும் வன்முறையாளர்களிடம் சிக்கும் அபாயத்தையும் தவிர்க்க வேண்டியுள்ளது.

    ‘மேலிருந்து கீழாய்’ செயல்படும் அரசியல் அமைப்பு, சர்வாதிகாரமெனும் பெருத்த அபாயத்தை விளைவிக்க வல்லது. ஆதலால் ஆட்சி அதிகாரத்தில் பெருமளவில் மக்களின் பங்கேற்பை ஏற்படுத்தி, இந்தப் புதிய ஆர்வத்தை, உந்தலை, சமுதாயம் மேம்படப் பயன்படுத்த வேண்டும்.

    அதிகாரம் படைத்தவர்கள் தங்களுக்கெதிரான சட்ட மாற்றங்களை தாங்களே கொண்டு வருவார்கள், தங்களைத் தாங்களே எரித்துக்கொள்ளும் ‘பஸ்மாசுரர்களாக’ இருக்க வேண்டும் என்று, எப்படி எதிர்ப்பார்க்க முடியும்? தற்குறி, தான்தோன்றி அரசியல் கட்சித் தலைவர்கள் நியமிக்கும் வேட்பாளர்கள் அவர்களுக்குத்தான் - அவர்களின் ஊழல்களிலும் அராஜகத்திலும் - ப்ரதிநிதியாக செயல்பட முடியுமேயன்றி, நமக்கல்ல. நமக்கு ப்ரதிநிதியாக செயல்பட, நாமேதான் நம் வேட்பாளர்களை தேர்வுசெய்ய வேண்டும்.

    ஊழல், நிர்வாகக்குறைபாடு, என்று கூவியுயோ, தேர்தல் முடிவுகளை ஆராய்ந்தோ, தேர்தல் முறைகளை குறை கூறியோ, சட்ட மாற்றங்கள் வேண்டிப் போராடியோ, இனி எந்தத் தீர்வும் கிடைக்காது. அவை மூலம் தான் மக்களிடம் தேவையான விழிப்புணர்ச்சியை ஏற்படுத்த முடிந்துள்ளது. அவை தேவையான செயல்களே, ஆயினும் போதுமானதல்ல.

    நாம் நேர்மையானவர்களை களமிறக்கியும் பார்த்துவிட்டோம். அவர்கள் பெரும்பாலும் தம்மைத்தாமே நியமித்துக் கொண்டவர்கள் அல்லது மிகச் சிறிய குழுக்களால் தேர்வு செய்யப்பட்டவர்கள். மக்கள் அவர்களை ஏற்கவில்லை. அவர்களை மக்களால் சொந்தம் கொண்டாட முடியவில்லை. மக்கள் தெரியாத ‘தேவதையைவிட தெரிந்த பேயையே’ ஏற்கின்றனர். 

    மக்களிடம் எங்களுக்கு, எங்கள் நியமனங்களுக்கு, வாக்களியுங்கள் என்று ஆர்வலர் குழுக்களும், சிறிய நேர்மையான அரசியல் கட்சிகளும் கேட்பதை விடுத்து, உங்கள் வேட்பாளர்களை நீங்களே தேர்வு செய்யுங்கள் என்றால், அவர்களும் அந்த வேட்பாளர்களை சொந்தம் கொண்டாடி வெற்றியடையச் செய்வார்கள். எப்படியும் அவர்களும் சமூக ஆர்வலர்களைத்தான் தேர்வு செய்ய வாய்ப்பு அதிகம். அவர்கள் தேர்வு நாமாக இருப்பின் ‘கடமையின் அழைப்பாக’ க் கருதி, ஏற்று நற்பணி ஆற்றுவோம். இல்லையெனினும் நம் சுயநலமற்ற பணிகளைத் தொடருவோம். நாம் எப்படியும் அரசியல் செய்ய, அரசியலில் காலடி எடுத்து வைக்க வில்லையே? அரசியலை நேர்படுத்த, சீர்படுத்த, மேம்படுத்த, முறைப்படுத்த, தூய்மைப்படுத்த, புதுப்பிக்க, புதுப்பொலிவூட்டத் தானே முனைந்துள்ளோம்?

    பல அடுக்குகளில் ‘மக்கள் மன்றங்கள்’ அமைத்து அவர்களை தங்கள் வேட்பாளர்களை தாங்களே தேடி, தெரிந்தெடுத்து, நியமித்து, தேர்ந்தெடுக்க ஊக்குவிக்க வேண்டும். ‘தெரு மக்கள் மன்றம்’ – 150 – 250 வாக்காளர்களுக்கானது – 50 – 75 வீடுகளில் வசிப்பவர்கள் – அமைத்து, அவர்களின் ப்ரதிநிதியாக அந்த பகுதியில் (தெருவில்) வசிக்கும் நேர்மையான, எந்த வேறூன்றிய கட்சியையும் சாதவராக, மொந்தைக் குடியனாக அல்லாத, பொது ப்ரச்னைகளில் தன்னால் முடிந்ததை செய்யத் தயாராக உள்ள ஒருவரை தேர்வு செய்து, அடுத்த – ‘ஏரியா மக்கள் மன்றத்திற்கு’ (1,500 – 2,500 வாக்காளர்கள்) - 10 தெ ம ம ப்ரதிநிதிகள் கொண்டது - அனுப்பவேண்டும். அவர்கள் ஒரு ப்ரதிநிதியை பெரிய ஏரியா மன்றத்திற்கும் (15,000 – 25,000 வாக்காளர்கள்) - 10 ஏ ம ம ப்ரதிநிதிகள் கொண்டது - அவர்கள் ப்ரதிநிதியை சட்ட மன்றத்தொகுதி மக்கள் மன்றத்திற்கும் (150,000 – 250,000 வாக்காளர்கள்) - 10 பெ ஏ ம ம ப்ரதிநிதிகள் கொண்டது - அவர்கள் ப்ரதிநிதியை நாடாளுமன்ற மக்கள் மன்றத்திற்கும் (15 லக்ஷம் வாக்களர்கள்), தேர்ந்து அமர்த்த வேண்டும். இந்த மன்றங்கள் தங்களுக்குள் மேலும் கீழுமாகக் கலந்தாய்ந்து 3 அடுக்கு அட்சி மன்றங்களுக்கும் தங்கள் வேட்பாளர்களை நியமிக்க வேண்டும்.

    இன்றைய நிலையில், நல்லாட்சி ஏற்பட சட்ட மாற்றங்கள் தேவை என்பது ஒரு தலைகீழ் சிந்தனை. நல்லாட்சி ஏற்பட்டால்தான் தேவையான சட்ட மாற்றங்களையே கொண்டுவரமுடியும். மேற்கண்ட முறையை ஏற்படுத்த எந்த சட்ட மாற்றமோ சீர்திருத்தமோ தேவையில்லை. இதை செய்துவிட்டால் நாம் தேவை என்று தற்போது கருதும் பல சட்ட மாற்றங்களும் தேவையற்றுப் போய்விடும். மேலும் தேவையான வற்றை ஏற்படுத்துவது மிகவும் எளிதாகிவிடும்.  

    இது பல இடங்களில் நிகழத் துவங்கி விட்டது. இதை ஏதோ அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நின்று விடாமல், எல்லா இடங்களிலும் நடக்க வைப்பதுதான் நம் கடமை. மக்கள் இந்த மாற்றத்தை இருகரம் நீட்டி வரவேற்கத் தயாராக உள்ளனர். தங்கள் வேட்பாளரைத் தேர்வு செய்வதில் தாங்களும் பங்காற்ற முடியும் என்ற உணர்வு, அவர்களை சொந்தம் கொண்டாட வைத்து, வெற்றிப் பாதையில் நடத்திச் செல்லும்.

    ஆர்வலர் குழுக்கள், சேவைக் குழுக்கள், என்ஜீஓக்களின் செயல் வீரர்கள், தீவிர செயல்பாடுகள் மூலம், நாட்டின் 95 கோடி வாக்காளர்களுக்கு இந்த செய்தியை கொண்டு சேர்க்க வேண்டும். அதுவும் 2019 இல் வரவிருக்கும் நாடாளுமன்றத் தேர்தலுக்குள். பல சட்ட மன்ற, உள்ளாட்சி மன்றத் தேர்தல்களும், நடக்க விருக்கின்றன.

    அரசியல் நிலைமை மிக மோசமாக உள்ள நிலையில், ஏதோ ஒரு சில தொகுதிகளில் முயன்று விட்டு, பிறகு எல்லா இடங்களிலும் செய்ய முனையலாம் என்று கருத முடியவில்லை. நாம் திரண்டுவர இன்னும் ஐந்தாண்டு காலம் காத்திருக்க முடியாது. தற்போதைய அரசியல் சீரழிவு ரக்தப் புற்று நோய்க்கு சமம். அது வில்லை உட்கொண்டோ, களிம்பு பூசியோ தீரக்கூடியதல்ல. முழு ரக்தமாற்றுச் சிகித்சைதான் தீர்வு.

    தேர்தல் முடிவுகள் எப்படியிருப்பினும், இந்த மன்றங்கள் தங்கள் தொகுதிகளில் மக்கள் நலப்பணி யாற்றத் துவங்கலாம். மன்றப் பரதிநிதிகள் அதிகாரிகளிடம் மக்கள் ப்ரச்னைகளை எடுத்துச்செல்ல அதிகாரம் பெற்றவராகிவிடுவர். இந்த மன்றங்கள் சட்டபூர்வ அதிகாரம் பெற பதிவு செய்து, முறைப்படுத்தி விடலாம். இந்த மன்றங்களின் தொகுப்பு, நிழல் ஆட்சிமன்றங்களாகவே செயல் படும். இவர்களுக்கு செவிமடுக்காமல் எந்த அரசாலும் இம்மியும் பயணிக்க முடியாது. இதில் ஆட்சிமன்ற உருப்பினர்களை திரும்ப அழைக்கும் உறிமையும், அரசின் திட்டங்கள், சட்டங்களுக்கு மக்களின் அங்கீகாரத்தை கணிக்கும் வசதியும் உபரிப் பெருமானம்.  

    ஆர்வலர் குழுக்கள், சேவைக் குழுக்கள், என்ஜீஓக்கள் எல்லாம் கூடி செயல் பாட்டை துவங்க வேண்டிய நேரம் வந்து விட்டது. பலராலும் மதிக்கப்படும் பெரியோர்களை, சாதனையாளர்களை வழிகாட்டிக் குழுவாக அமைத்து, பரவலான ஏற்பு, மற்றும் பண்புள்ள முரையில் இப்பேரியக்கத்தை கொண்டு செல்ல முடியும்.

    பொருப்புள்ள, செவிமடுக்கும், மறியாதைக்குறிய, ஆட்சி அமைந்தால் நாம் தினம்தோரும் தெருவில் வந்து போராட வேண்டியிருக்காது.      

    ‘மக்கள் எழுச்சியுற்றால், சாம்ராஜ்யங்கள் கூட சாய்ந்துவிடுகிறது’. ‘அரசியல்வாதிகள் ஒன்றும் வெல்ல முடியாதவர்களல்ல’.

ராஜ ராஜன்

(A technologist by qualification, farmer by option and a Gandhian by conviction)

காந்தீய சமுதாய மேம்பாட்டு முனைப்பு

தொ பே: 94441 60839,     மின் அஞ்சல்: letsbelldcat@gmail.com

முகநூல்: Raja Rajan K,    ப்ளாக்: prithvi-mithra.blogspot.in